Wyrok NSA z dnia 17 września 1999 r., sygn. III SA 7362/98

W celu ustalenia struktury zakupów, wykorzystywanej do obliczenia podatku należnego, bierze się pod uwagę jedynie zakupy towarów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, których nabycie musi być udokumentowane /art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Krzysztofa Ś. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 17 czerwca 1998 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń-grudzień 1994 r.

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy W.-B. decyzją z dnia 30 grudnia 1997 r. (...) określił Krzysztofowi Ś. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1994 r. /styczeń-grudzień/ oraz ustalił za ten okres zobowiązanie dodatkowe z tytułu sankcji, o których mowa w art. 27 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. W uzasadnieniu Urząd Skarbowy stwierdził, iż podatnik prowadzący działalność gospodarczą w postaci handlu detalicznego i hurtowego dopuścił się uchybień w zakresie podatku naliczonego i należnego: naruszył art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług, albowiem dokonując sprzedaży detalicznej i hurtowej, dla której prowadził odrębną ewidencję sprzedaży VAT, ręcznie dokonywał wpisu obrotów, które na koniec miesiąca przenosił do ewidencji sprzedaży hurtowej /udokumentowanej fakturami, rachunkami uproszczonymi, paragonami/. Sprzedaż nieudokumentowaną brutto dzielił na stawki podatku od towarów i usług według proporcji wynikającej z dowodów przesunięć towaru z magazynu głównego hurtowni do punktów sprzedaży detalicznej, dla każdego punktu odrębnie. Następnie dowody przesunięć sporządzał komputerowo w cenach zakupu bez określenia stawki tego podatku oraz bez określenia wartości towarów w podziale na stawki. Podatnik mógłby dokonać podziału sprzedaży w danym miesiącu w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów z tego miesiąca, w którym dokonał zakupów, a nie z dowodów wewnętrznych. Do obliczenia tych proporcji przyjmuje się wyłącznie towary przeznaczone do dalszej sprzedaży według cen uwzględniających podatek, a więc wartość brutto zakupów. Ponadto organ stwierdził, że podatnik w styczniu 1994 r. w ewidencji sprzedaży VAT nie zaewidencjonował obrotu z tytułu przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy o wartości netto 2.247.055 zł /przed denominacją/ czym naruszył art. 2 ust. 3 pkt 1 i art. 32 ust. 4 cytowanej ustawy. Odnośnie do uchybień w zakresie podatku należnego organ stwierdził, że podatnik w rejestrze zakupów przyjął podatek z faktur dotyczących wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a mianowicie od zakupu zegarów, butów narciarskich z wiązaniami, radiomagnetofonu, czym naruszył art. 25 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. Organ stwierdził także, że podatnik dokonujący jednocześnie sprzedaży towarów podlegających opodatkowaniu i zwolnionych od opodatkowania zobowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną od podatku. Natomiast Krzysztof Ś. tego obowiązku nie dopełnił, ponieważ prowadzona przez niego ewidencja nie zawierała odrębnie wykazanych kwot podatku naliczonego, czym naruszył dyspozycję art. 20 ust. 2 cytowanej ustawy. Z tego też względu zakupy wykazane przez podatnika w deklaracjach VAT-7 za okres od lutego do grudnia 1994 r. jako związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną należało zakwalifikować jako związane ze sprzedażą opodatkowaną i nieopodatkowaną. Powyższe nieprawidłowości były podstawą do określenia, w myśl art. 10 ust. 2 omawianej ustawy, podatku w przewidzianej wysokości, a mianowicie: