Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2001 r., sygn. II SA/Łd 649/00

Wyeliminowanie z obrotu prawnego orzeczenia o wymierzeniu kary wydalenia ze służby, w tym też uchylenie w części orzeczenia o ukaraniu i wymierzenie innej kary, powoduje, iż decyzja o zwolnieniu ze służby wydana w trybie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ "traci" przesłankę /przyczynę/ jej wydania.

Rozstrzygnięcie o ukaraniu karą wydalenia ze służby /art. 134 ust. 1 pkt 9 pow. ustawy wchodzi w tym przypadku w skład szeroko rozumianej podstawy prawnej. "Odpadnięcie" tej podstawy prawnej musi wywrzeć odpowiedni wpływ na moc obowiązującą decyzji o rozwiązaniu stosunku służbowego.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Roberta Ch. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. z dnia 20 marca 2000 r. (...) w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji w R.-M. nr 12 z dnia 16 lutego 2000 r.

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 25 stycznia 2000 r. (...), wydanym na podstawie art. 134 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ w związku z par. 24 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania wyróżnień oraz przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego w stosunku do policjantów /Dz.U. 1998 nr 4 poz. 14/, Komendant Powiatowy Policji w R.-M. uznał st. post. Roberta Ch. - starszego aplikanta Komisariatu Policji w B.-R. za winnego tego, że jako policjant, mając ustawowy obowiązek wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców, posiadał informacje o działalności przestępczej Waldemara W. i nie podjął żadnych działań zmierzających do ujawnienia oraz ścigania sprawcy, czym dopuścił się naruszenia dyscypliny służbowej i wymierzył mu karę dyscyplinarną wydalenia ze służby.