Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2001 r., sygn. I SA/Ka 2058/00

1. Wystarczy jeśli z pisma wynika, że strona daje w nim jednoznaczny wyraz temu, iż nie zgadza się z treścią rozstrzygnięcia i wynika z niego wola jego zaskarżenia. Pismo takie powinno być wówczas traktowane jako odwołanie w rozumieniu art. 220 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, które jednak nie spełnia wymogów formalnych przewidzianych w art. 222 Ordynacji podatkowej, z możliwością uzupełnienia w trybie art. 169 Ordynacji podatkowej i związanymi z tym skutkami.

2. Postępowanie w przedmiocie zaniechania ustalenia zobowiązań podatkowych i poboru podatku na podstawie art. 22 par. 2 Ordynacji podatkowej może być prowadzone w sytuacji, gdy podatnik nie kwestionuje swego obowiązku podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Leona S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B.-B. z dnia 9 sierpnia 2000 r. (...) w przedmiocie wysokości podatku od nieruchomości - uchyla decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B.-B. z dnia 9 sierpnia 2000 r. (...) i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy R. z dnia 27 kwietnia 2000 r. (...); (...).

UZASADNIENIE

Nakazem płatniczym z dnia 20.01.2000 r., Wójt Gminy R. określił Leonowi S. wysokość podatku od nieruchomości za 2000 r. W podstawie prawnej organ I instancji powołał przepisy ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431/, rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 stycznia 1990 r. w sprawie podatku rolnego /Dz.U. nr 3 poz. 18 ze zm./, ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach oraz opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. Uchwałę z dnia 29 grudnia 1999 r. (...) Rady Gminy R., ustawę z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./.