Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2001 r., sygn. II SA/Ka 752/99

Aby urządzenie budowlane o jakim mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ podlegało regulacjom tego prawa to musi ono stanowić bądź to część obiektu budowlanego, z którym jest związane, względnie stanowić samodzielny obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Haliny M., Anny M.-H. i Jacka B. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 10 marca 1999 r. (...) w przedmiocie nakazu rozbiórki budowli - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

UZASADNIENIE

W piśmie z dnia 15 maja 1998 r. skierowanym do Wydziału Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miasta S. mieszkańcy budynków przy ul. S. i Cz. w S. zwrócili się "o wstrzymanie wykonywanych nielegalnie" robót budowlanych przy budowie parkingu strzeżonego przy ul. Cz. nr 56.

Podnieśli, iż w ramach tej samowoli wykonano kanalizację deszczową, utwardzony kostką brukową parking wzdłuż ul. Cz. /w miejsce chodnika dla pieszych i pasa zieleni/, niwelacji powierzchni pod parking oraz utwardza się nawierzchnią betonową powierzchnię parkingu strzeżonego. Powołali się przy tym na wcześniejszą interwencję zawartą w ich piśmie z dnia 24.04.1998 r.

Wnieśli o wstrzymanie robót budowlanych i "przywrócenie poprzedniego stanu obiektów". Nadto podnieśli, iż wobec sprzeczności z planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego nieważna jest ich zdaniem wydana dla budowy parkingu strzeżonego decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.