Wyrok NSA z dnia 4 października 2001 r., sygn. II SA/Gd 1052/99

Zwrot przez skarżącego, przed wejściem w życie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych w wysokości nominalnej, pomocy finansowej otrzymanej przez niego na podstawie wówczas obowiązujących przepisów, nie stoi na przeszkodzie zastosowania art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 86 poz. 433 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Andrzeja R. na decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Rejonowy w G. z dnia 21 kwietnia 1999 r. (...) w przedmiocie zwolnienia kwatery - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Skarżący Andrzej R. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Rejonowy w G. z dnia 21 kwietnia 1999 r. (...), którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Terenowy w G. z dnia 18 lutego 1999 r. (...).

Decyzją z dnia 18 lutego 1999 r. Dyrektor Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Terenowy w G., powołując się na art. 41 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 86 poz. 433 ze zm./, zwanej dalej ustawą o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych, wezwał skarżącego do opuszczenia i opróżnienia wraz z wszystkimi wspólnie zamieszkałymi osobami i przekazania do dyspozycji Agencji osobnej kwatery stałej położonej w G. przy ul. S. 45/17. Uzasadniając decyzję wskazano, iż zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych prawo do osobnej kwatery stałej realizowane jest poprzez przydział kwatery albo wypłatę ekwiwalentu w zamian za zrzeczenie się prawa do takiej kwatery. Potrzeby mieszkaniowe skarżącego zostały zaś zaspokojone poprzez wypłacenie pomocy finansowej na podstawie umowy z dnia 15 września 1988 r.

W odwołaniu od decyzji Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Terenowy w G. z dnia 18 lutego 1999 r. skarżący stwierdził, iż kwaterę stałą zwolnił latem 1995 r. Oświadczył, iż nie ma wpływu na opuszczenie tej kwatery przez zamieszkującą w niej Annę R. - osobę, jak to określił, obcą mu "prawnie od stycznia 1991 r." Nie zgodził się też z uzasadnieniem decyzji twierdząc, iż otrzymał pomoc w formie zwrotnej, zwracając ją na wezwanie otrzymane w 1990 r.