Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2001 r., sygn. I SA/Gd 2680/00

Koszt wyceny nieruchomości, która to miała być zabezpieczeniem kredytu obrotowego z banku, nie może być pominięty jako koszt uzyskania przychodu, chyba że organy podatkowe wykazałyby, że podatnik mógł sfinansować swoje wydatki związane z działalnością gospodarczą w sposób nie wymagający obciążenia hipoteką nieruchomości.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 września 1992 r. Urząd Skarbowy w C. określił skarżącym Weronice i Waldemarowi L. podatek dochodowy od osób fizycznych za 1991 r. w kwocie 612.803.700 zł, w tym do zapłaty 591.173.600 zł /kwoty przed denominacją/, uznając, że podatkowe księgi przychodów i rozchodów były przez skarżących prowadzone nierzetelnie, co było podstawą do oszacowania dochodu.

W odwołaniu od tej decyzji skarżący wnieśli o uchylenie powyższej decyzji i zarzucili jej naruszenie art. 169 par. 2 Kpa oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1990 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 88 poz. 516/ przez ustalenie dochodu za 1991 r. w drodze szacunku oraz naruszenie w postępowaniu zasad bezstronności i prawdy obiektywnej, uwzględnienia słusznego interesu strony i wszechstronnego wyjaśnienia sprawy.

Strona skarżąca wskazała, że organ podatkowy pomimo otrzymania wszystkich faktur, na podstawie których mógł wyliczyć obrót, zastosował oszacowanie bez żadnej podstawy, mnożąc zeznany obrót przez wskaźnik 7,84 procent. Wbrew stanowisku Urzędu w rzeczywistości telewizory były sprzedawane po cenie zakupu od "U." w G. lub poniżej tej ceny. Opłacalność takiej operacji wynikała z faktu, że "U." nie miał środków na zapłatę nabywanych od strony skarżącej pilotów i podzespołów do telewizorów i na poczet należności wydawał skarżącym telewizory wystawiając faktury pro forma. Zysk z powyższych transakcji strona skarżąca realizowała na sprzedaży własnych wyrobów "U.", za których zapłatę realizował w formie sprzedaży telewizorów.