Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2000 r., sygn. III SA 1385/97

Nie każda czynność cywilnoprawna wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej, objęta równocześnie zakresem przedmiotowym z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie podlegała opłacie skarbowej z mocy art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Umowa pożyczki, w związku z którą doszło do wymierzenia opłaty nie jest "tego rodzaju" co umowa sprzedaży, dzierżawy czy najmu a skoro tak, umowa taka jest przedmiotem opłaty stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "c" ustawy o opłacie skarbowej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skarg Spółki Browar "W." S.A. i (...) Towarzystwa Finansowego "S." - Spółka z o.o. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 30 lipca 1997 r. (...), (...) w przedmiocie opłaty skarbowej od umowy pożyczki - oddala skargi.

UZASADNIENIE

Umową z dnia 10.04.1995 r. (...) Towarzystwo Finansowe "S." Spółka z o.o. udzieliło Spółce akcyjnej "B. W." pożyczki w kwocie 3.640.000 zł. Powyższa umowa nie została przedstawiona do opodatkowania. Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W. P. określającą opłatę skarbową od tej umowy. W ocenie organów podatkowych obu instancji, wbrew stanowisku strony, obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej nie został wyłączony przez art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. Przepis ten nie zwalnia z opłaty skarbowej umów pożyczki, które są umowami innymi aniżeli umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu. W szczególności umowy te nie mogą być utożsamiane z pojęciami towaru lub usługi jakie wynikają z ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.