Wyrok NSA z dnia 6 lipca 2000 r., sygn. I SA/Ka 24/99

Żądanie stwierdzenia nadpłaty podatku na podstawie art. 79 par. 2 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, zgłoszone przez podatnika po wszczęciu postępowania podatkowego prowadzonego na podstawie art. 21 par. 3 tej ustawy, nie podlega rozpoznaniu w odrębnym postępowaniu. W takim przypadku organ odwoławczy wydaje na podstawie art. 208 Ordynacji podatkowej decyzję o umorzeniu postępowania w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę spółki S.A. w (...) na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 3 grudnia 1998 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zwrotu nadpłaty w podatku od towarów i usług za styczeń 1998 r.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 1998 r. F.A.P. SA w B.-B., powołując się na przepisy art. 79 par. 1 i par. 2 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926/, złożyła w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w B.-B. wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku VAT za styczeń 1998 r. w kwocie 1.268.853 zł. Nadpłata - jak wyjaśniła Spółka - powstała na skutek wykazania w deklaracji kwoty podatku przypadającego do zwrotu w wysokości mniejszej od należnej i wynikała z błędów w rejestrach podatku VAT naliczonego od importu materiałów i środków trwałych, który podlegał odliczeniu w styczniu 1998 r.

Decyzją z dnia 25 sierpnia 1998 r. (...), wydaną m.in. na podstawie art. 79 par. 1 i 2 pkt 1b Ordynacji podatkowej oraz art. 19 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, Pierwszy Urząd Skarbowy w B.-B. odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za styczeń 1998 r. w łącznej kwocie 1.268.853 zł. W uzasadnieniu tej decyzji organ I instancji wyjaśnił, iż składając deklarację podatkową Spółka nie wykazała kwoty podatku naliczonego od importu materiałów i środków trwałych w łącznej wysokości 1.268.853 zł., a tym samym nie skorzystała z prawa do obniżenia o tę kwotę podatku należnego. Nie było w związku z tym możliwe stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług, gdyż organ podatkowy nie mógł orzekać o prawach i uprawnieniach, z których podatnik sam dobrowolnie nie skorzystał. Ponadto organ I instancji zauważył, iż należało uwzględnić brzmienie art. 19 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym obniżenie kwoty podatku należnego następuje w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik otrzymał fakturę, rachunek uproszczony (...), albo w miesiącu następnym. W jego ocenie Spółka, składając wniosek w dniu 21 maja 1998 r., nie miała prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, gdyż przewidziany w cytowanym przepisie termin już upłynął.