Wyrok NSA z dnia 8 października 1999 r., sygn. III SA 7550/98

1. Na równi z zaległością podatkową traktuje się zwrot podatku, jeżeli podatnik otrzymał go nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, chyba że wykaże on, iż nie nastąpiło to z jego winy. Jest zatem rzeczą oczywistą, że to podatnik musi udowodnić brak swojej winy - nie muszą jej wykazywać organy podatkowe.

2. Zawierając umowę o dzieło z biurem podatkowym, podatnik nie przeniósł na nie swojej odpowiedzialności w sferze zobowiązań podatkowych.

UZASADNIENIE

W dniu 27.10.1997 r. Strona złożyła deklarację VAT-7 za wrzesień 1997 r. wykazując kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na swój rachunek bankowy w kwocie 7.126 zł. W wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej w dniach 9-10.01.1998 r. ustalono, że podatnik dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie samochodu osobowego, co - według organów podatkowych - stanowiło naruszenie art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Urząd Skarbowy wydał decyzję w dniu 14.04.1998 r. określając kwotę zwrotu podatku dochodowego i usług za miesiąc wrzesień 1997 r. w wysokości 474 zł, oraz wysokość zaległości podatkowej w kwocie 870 zł. W powyższej decyzji Urząd określił także wysokość odsetek od nienależnego zwrotu w kwocie 213 zł, oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie 2.280 zł.