Wyrok NSA z dnia 3 lutego 1999 r., sygn. SA/Sz 790/98

Nie sposób za okoliczności uzasadniające wniosek o prawdopodobieństwie nieściągalności wierzytelności uznać takich zdarzeń i czynności wywołanych i podejmowanych przez wierzyciela, które nie mają znaczenia prawnego równego prawomocnemu orzeczeniu sądowemu i które jeszcze nie wszczynają postępowania egzekucyjnego, a które dopiero poprzedzają wydanie takiego orzeczenia lub skierowania stwierdzonej takim orzeczeniem wierzytelności na drogę postępowania egzekucyjnego.

Nie można odpowiedzi na pozew, jakkolwiek by ona została nazwana, traktować na równi z uprawdopodobnieniem sformułowanym w art. 16 ust. 2 "a" ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jako kwestionowanie wierzytelności przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 31 marca 1998 r. wydaną na postawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa oraz art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ w związku z art. 335 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, a także na podstawie art. 15 ust. 4, art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. "a" i ust. 2a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ Izba Skarbowa w S. po rozpatrzeniu odwołania Spółki Akcyjnej B. z siedzibą w S. od decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej Czesławy S. z Urzędu Kontroli Skarbowej w S. z dnia 14 listopada 1997 r. określającej podatek dochodowy od osób prawnych za 1992 r. w kwocie 3.312.364 zł, decyzję tę w części uchyliła obniżając kwotę podatku do 3.296.896 zł.