Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 1999 r., sygn. II SA/Łd 1670/98

Kodeks postępowania administracyjnego nie zna instytucji odstępowania od rozpatrzenia sprawy po wniesieniu podania, spełniającego wymogi ustawowe, w sytuacji gdy powodem nierozpatrzenia sprawy jest niemożność wykonania przez organ ustawowego obowiązku także z uwagi na działanie lub brak działania strony.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Jadwigi K. na decyzję Wojewody Ł. z dnia 30 czerwca 1998 r. (...) oraz z dnia 2 lipca 1998 r. (...) w przedmiocie odstąpienia od rozpoznania sprawy zasiłku celowego

1/ stwierdza nieważność decyzji z dnia 2 lipca 1998 r. (...),

2/ uchyla decyzję z dnia 30 czerwca 1998 r. (...) i utrzymaną nią w mocy decyzję Zastępcy Kierownika Filii Ł.-B. Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, z dnia 24 kwietnia 1998 r. (...).

UZASADNIENIE

Wojewoda Ł. decyzją z dnia 30 czerwca 1998 r.(...), po rozpatrzeniu odwołania Jadwigi K. od decyzji upoważnionego zastępcy Kierownika Filii Ł.-B. Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. z dnia 24 kwietnia 1998 r. (...) o odstąpieniu od rozpatrzenia sprawy przyznania zasiłku okresowego w styczniu 1998 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu wyjaśniono, że decyzja organu I instancji została oparta na art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414/ stanowiącym, że decyzja o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia wymaga przeprowadzenia uprzednio wywiadu środowiskowego /rodzinnego/ a wywiad przeprowadza pracownik socjalny. Pismo Jadwigi K. z dnia 12 maja 1998 r. organ odwoławczy potraktował jako odwołanie od decyzji z dnia 24 kwietnia 1998 r. w związku z wcześniejszym pismem J.K. i treścią odpowiedzi Dyrektora Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej w Ł. z dnia 30 marca 1998 r.