Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 1999 r., sygn. I SA/Lu 413/98

Zgodnie z art. 174 Kpa w wypadku gdy w toku postępowania odwoławczego organ rozpatrujący odwołanie, stwierdzi, że zobowiązanie podatkowe zostało ustalone w kwocie niższej, niż wynika to z obowiązujących przepisów, zwraca sprawę organowi podatkowemu I instancji w celu dokonania wymiaru uzupełniającego oraz zmiany w tym zakresie dotychczasowej decyzji. Od nowej decyzji służy odwołanie, które podlega rozpatrzeniu łącznie z odwołaniem wniesionym od decyzji ustalającej pierwotny wymiar. Z treści tego przepisu prawa wynika, iż właściwym do zmiany decyzji przez dokonanie wymiaru uzupełniającego jest jedynie organ I instancji, który rozpoznając sprawę związany jest przepisami regulującymi postępowanie przed I instancją. Przepis art. 174 Kpa stanowi wyjątek od wyrażonej w art. 139 zasady zakazu reformationis in peius. W celu zapewnienia stronie dwuinstancyjności postępowania organ odwoławczy nie ma uprawnienia do zmiany decyzji organu I instancji, lecz obowiązany jest zwrócić sprawę temu organowi, który jest jedynie właściwym do wydania decyzji w trybie art. 174 Kpa.