Wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 1995 r., sygn. SA/Bk 331-332/94

Przepis art. 174 Kpa ma charakter lex specialis w stosunku do przepisów generalnie regulujących zasady postępowania administracyjnego. Jeżeli zostaną spełnione przesłanki, przewidziane art. 174 Kpa, musi, a nie może być on zastosowany przez organ odwoławczy, co tym samym wyklucza stosowanie w sprawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 139 Kpa.

Ratio legis art. 174 Kpa jest ochrona interesów Skarbu Państwa, dlatego ustawodawca używa w nim imperatywnego sformułowania "(...) organ rozpatrujący odwołanie (...) zwraca sprawę organowi podatkowemu pierwszej instancji (...)" ograniczając tym samym zasadę wyboru sposobu załatwienia sprawy przez podatkowy organ odwoławczy.

uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzjącą ją decyzję organu I instancji w przedmiocie podatku od wzrostu wynagrodzeń.

UZASADNIENIE

W toku uproszczonego badania finansowego na 1990 r. oraz za I kwartał 1991 r. pracownicy Izby Skarbowej w S. ustalili, że SPPD wbrew obowiązkowi, nie zadeklarowało i nie wpłaciło podatku od wzrostu wynagrodzeń. Urząd Skarbowy w S. decyzją z dnia 10 grudnia 1991 r. (...) ustalił należny od wymienionego wyżej przedsiębiorstwa podatek od wzrostu wynagrodzeń za 1990 r. w kwocie 5.267.368.800 zł oraz decyzją z dnia 16 grudnia 1991 r. (...) za okres od 1 stycznia do 31 marca 1991 r. w kwocie 1.166.552.300 zł.

Decyzje jednocześnie orzekały solidarną odpowiedzialność za te zobowiązania przedsiębiorstw powstałych z podziału SPPD. Zarządzeniem nr 38/91 z dnia 11 marca 1991 r. Wojewody S. /zmienionym 21 marca 1991 r./ SPPD zostało bowiem podzielone na trzy samodzielne jednostki organizacyjne, tj.:

- Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego w A.,

- Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego w W.,