Wyrok NSA z dnia 4 lutego 1999 r., sygn. II SA/Lu 255/98

Jeżeli w sprawie administracyjnej została wydana decyzja ostateczna, a następnie ujawniły się okoliczności poddające w wątpliwość prawdziwość dowodów, na których ta decyzja była oparta, to wprawdzie istnieje przesłanka do wznowienia postępowania z art. 145 par. 1 pkt 1 Kpa, jednakże wzruszenie decyzji ostatecznej na podstawie art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa możliwe jest tylko wówczas, jeżeli w toku dalszego postępowania przeprowadzonego w trybie art. 149 par. 2 Kpa ta wątpliwość przerodzi się w pewność co do fałszywości określonych dowodów.

oddala skargę w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji dotyczącej przyznania Czesławowi W. uprawnień kombatanckich.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 1996 r. Zastępca Prokuratora Generalnego powołując się na przepisy art. 184 par. 1 i 3 Kpa wniósł sprzeciw od ostatecznej decyzji Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 21 lutego 1994 r. w sprawie (...) potwierdzającej Czesławowi W. uprawnienia kombatanckie przewidziane w ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ zarzucając tej decyzji, że podjęta została w oparciu o ustalenia faktyczne, które w istocie okazały się fałszywe.

W uzasadnieniu sprzeciwu wskazano, że z akt b. ZBoWiD, które stanowiły podstawę wydania kwestionowanej decyzji z dnia 21 lutego 1994 r. wynika, iż przyznanie uprawnień kombatanckich Czesławowi W. nastąpiło w oparciu o oświadczenia Reginy G. i Adama A., którzy potwierdzili fakty zgłoszone przez ww. w deklaracji członkowskiej, a w szczególności jego wysiedlenie z Majdanu Tuczępskiego i pobyt w niemieckim obozie przejściowym.

Z materiałów postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w H. w sprawie wyłudzenia świadczeń kombatanckich (...) wynika, że oświadczenia powyższe są fałszywe, a podane w nich fakty dotyczące Czesława W. nie miały miejsca.