Wyrok NSA z dnia 17 sierpnia 1999 r., sygn. II SA/Ka 1842/97

Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które wraz z innymi przepisami prawa kształtują sposób wykonywania prawa własności /art. 33 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, wyznaczają granice korzystania z rzeczy, stanowią podstawę do ograniczenia swobody w wykonywaniu prawa własności /art. 140 kodeksu cywilnego/, co nie narusza konstytucyjnej zasady ochrony prawa własności.

Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Bogusława Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (...) z 30 września 1997 r. (...) w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Decyzją z 7 sierpnia 1997 r. (...), wydaną na wniosek Haliny i Kazimierza O., Prezydent Miasta (...) ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na rozbudowie budynku usługowo-handlowego na działce nr 4/1 położonej w C. przy ul. B.

Decyzję wydano z powołaniem się na przepisy art. 40 ust. 1 i 3 i art. 42 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ i na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania miasta C., zatwierdzonego uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w C. z 28 czerwca 1979 r. (...), zmienionego uchwałą Rady Miasta C. z 27 października 1994 r. (...) /Dz.Urz. Województwa C. 1994 nr 21 poz. 150/.