Wyrok NSA z dnia 22 grudnia 1999 r., sygn. SA/Bk 1638/98

Zwolnienia od podatku VAT nie można wyprowadzać w drodze interpretacji przepisów lecz musi ono wynikać wprost z przepisów ustawy, bądź wydanych na jej podstawie przepisów wykonawczych. Jeśli w momencie sprzedaży budynku, sprzedający nie był jego bezpośrednim użytkownikiem, to sprzedaż ta podlegała w 1997 r. opodatkowaniu VAT stawką 7 procent. Stawkę zerową można bowiem zastosować wyłącznie do sprzedaży lokali mieszkalnych przez podatników prowadzących działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego lub usług mieszkaniowych. Skoro zatem przedmiotem sprzedaży nie były poszczególne mieszkania, lecz budynek jako całość, to nie można było zastosować stawki zerowej.

UZASADNIENIE

Urząd skarbowy odmówił podatnikowi dokonującemu we wrześniu 1997 r. sprzedaży zakładowego budynku mieszkalnego zwrotu opłaty skarbowej przyjmując, że sprzedaż budynku mieszkalnego, jako sprzedaż towaru używanego korzystała ze zwolnienia na podstawie przepisu art. 7 ust. 1 pkt. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego opłata skarbowa została pobrana zależnie.

Odwołując się od decyzji odmawiającej zwrotu opłaty skarbowej od sprzedaży zakładowego budynku mieszkalnego podatnik wyjaśnił, że do czasu sprzedaży tego budynku, nabytego w 1961 r., był jego administratorem, świadczącym usługi wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz lokatorów. Podatnik podniósł, że zgodnie z interpretacją GUS, administrowanie lokalami mieści się w zakresie usług mieszkaniowych. Zdaniem podatnika sprzedaż budynku mieszkalnego podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i winna być zastosowana stawka "0" procent. Ponieważ sprzedaż podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, przeto zwolniona była z opłaty skarbowej.