Wyrok NSA z dnia 24 września 1998 r., sygn. I SA/Po 140/98

Wprawdzie przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie zawierają definicji pojęcia reklamy, jednakże można zasadnie przyjąć w świetle praktyki handlowej, obrotu towarowego i doświadczenia życiowego - że najistotniejszą cechą reklamy jest informacja mająca na celu zachęcenie potencjalnego klienta do nabycia reklamowego towaru.

Sporne foldery, traktowane przez skarżącą jako "materiały informacyjne", zawierają zdjęcia wybranych towarów /na sprzedaży których zależało niewątpliwie Spółce/ i ich ceny, a zatem spełniają one warunki niezbędne do uznania ich za materiały reklamowe, co wynika również ze sposobu ich rozprowadzenia oraz okresu nasilonych zakupów przedświątecznych. Nie można także nie uwzględnić celu tego przedsięwzięcia, jakim było niewątpliwie zachęcenie klientów do zakupu tych towarów, co jest podstawową funkcją i rolą reklamy w handlu.

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy P. decyzją z dnia 27 maja 1997 r. działając na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 1, art. 10 ust. 2, art. 13, art. 15 ust. 3, art. 18 ust. 1, art. 20, art. 21 ust. 1, art. 27 ust. 4, ust. 5 i ust. 6, art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej /Dz.U. nr 147 poz. 640/ i art. 5, art. 18 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ - określił dla J. Spółka z o.o. w P., zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące październik, listopad i grudzień 1996 r. w następujący sposób: