Wyrok NSA z dnia 27 marca 1998 r., sygn. I SA/Lu 315/97

W sytuacji, gdy podstawa opodatkowania nie była ustalona w drodze oszacowania, brak jest podstaw do stosowania art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy /także art. 27 ust. 5 w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej - Dz.U. nr 137 poz. 640/.

UZASADNIENIE

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Dokonując kontroli zaskarżonych decyzji pod względem ich zgodności z prawem /art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdzić należy, że zarzutom skargi, chociaż nie zostały sformułowane precyzyjnie, nie można odmówić słuszności.

Wobec niekwestionowania przez skarżącą okoliczności, że w 1994 roku obrót w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej przekroczył kwotę zł 80.000,- /por.: art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm.; ustawa ta powoływana będzie dalej jako "ustawa"/, za trafny uznać należy pogląd organów podatkowych, że w 1995 roku była ona - stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy - podatnikiem podatku od towarów i usług i że w związku z tym ciążył na niej przewidziany w art. 27 ust. 4 ustawy obowiązek prowadzenia ewidencji, zawierającej między innymi dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, a w przypadku stwierdzenia, że podatnik narusza obowiązki, o których mowa w art. 27 ust. 4 ustawy dotyczące określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania organ podatkowy określa wartość nie zaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania i ustala podatek w sposób określony w przepisie /art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy/.