Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 1996 r., sygn. III SA 534/95

1. Uprawnienia organów podatkowych wynikające z art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, będącego przepisem prawa materialnego, nie mogą być utożsamiane z uprawnieniami, jakie daje art. 169 par. 2 Kpa, należący do przepisów postępowania, w szczególności do nieuznania za dowód w postępowaniu podatkowym zapisów w ewidencji uzyskanych przychodów.

2. Do zastosowania art. 30 ust. 7 tej ustawy konieczne jest w każdym wypadku określenie przez organ podatkowy różnicy pomiędzy stanem rzeczywistym uzyskanych przychodów a stanem wynikającym z ewidencji i tylko do tej różnicy /tj. przychodów nie ewidencjonowanych/ może być zastosowana 20-procentowa stawka podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Weroniki K. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 8 marca 1995 r. w przedmiocie określenia nie ewidencjonowanego przychodu i ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i art. 208 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od Izby Skarbowej dziewięćset złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego na rzecz skarżącej.