Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 1996 r., sygn. SA/Rz 1179/95

1. Uprzedni zwrot podatku przez organ podatkowy stosownie do danych wynikających z deklaracji podatkowej VAT, nie oznacza stwierdzenia poprawności rozliczenia i nie wyłącza uprawnienia tego organu do określenia wysokości tego zobowiązania podatkowego oraz innych ustawowych konsekwencji.

2. Sprzedaż kontrahentom zagranicznym towarów bezpośrednio ze składu celnego, bez uprzedniego wprowadzenia ich na polski obszar celny, nie jest eksportem w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

uchyla zaskarżoną decyzję.

UZASADNIENIE

Izba Skarbowa w K. decyzją z dnia 10 lipca 1995 r., po rozpatrzeniu odwołania "I.T." Spółki od decyzji Urzędu Skarbowego w K. z dnia 10 kwietnia 1995 r. w sprawie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za okres od marca 1994 r. do stycznia 1995 r. oraz ustalenia za ten okres zobowiązania podatkowego z zastosowaniem sankcji wynikającej z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu decyzji podano następujące motywy rozstrzygnięcia: na podstawie kontroli przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Skarbowego ustalono, iż Spółka "I.T." dokonywała zakupu dywanów w Belgii, które składowała w składzie celnym i bez wprowadzenia ich na polski obszar celny wysyłała je wprost za granicę, traktują ten wywóz jak sprzedaż eksportową opodatkowaną stawką "0" procent i dokonując odliczenia podatku naliczonego związanego z ponoszonymi kosztami. Za okres objęty decyzją uzyskała zwrot podatku w łącznej kwocie 89.686.000 starych złotych. Urząd Skarbowy stwierdził brak podstaw do zwrotu podatku naliczonego, ponieważ sprzedaż towarów niedopuszczonych do obrotu na polskim obszarze celnym bezpośrednio ze składu celnego nie jest eksportem, a Spółka nie dokonywała innych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z tych przyczyn w ocenie organu I instancji nastąpiło zawyżenie podatku naliczonego, skutkujące zastosowanie sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT przez zwiększenie podatku należnego o kwotę trzykrotności tego zawyżenia. W odwołaniu od decyzji Urzędu Skarbowego Spółka nie zgodziła się z twierdzeniem, jakoby nie była eksporterem w rozumieniu ustawy o VAT, ponieważ w definicji eksportu zawartej w art. 4 pkt 4 tej ustawy nie używa się pojęcia wywozu towarów poza polski obszar celny, lecz pojęcia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej. Dlatego jej zdaniem wywóz towarów ze składu celnego położonego w granicach Polski jest eksportem. Ponadto w piśmie uzupełniającym odwołanie dodała, że wzorowała się na deklaracjach sporządzonych przez firmę prowadzącą identyczną działalność, w której przeprowadzona przez pracowników Urzędu Skarbowego kontrola nie kwestionowała sposobu sporządzania deklaracji VAT. Izba Skarbowa podzieliła argumentację organu I instancji podniosła, że podatkowi od towarów i usług zgodnie z art. 2 ustawy o VAT podlega m.in. sprzedaż towarów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka nie dokonała odprawy celnej sprowadzonych do składu celnego dywanów, nie zostały one dopuszczone do obrotu na polskim obszarze celnym, a zatem nie była ich importerem i nie podlegała obowiązkowi podatkowemu. W konsekwencji nie można było potraktować powrotnego wywozu ze składu celnego za granicę jako eksportu, mimo położenia tego składu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Izba Skarbowa nie podzieliła stanowiska Spółki co do prawidłowego wypełniania deklaracji według wzorca innej jednostki, ponieważ winna kierować się w tym zakresie treścią ustawy i przepisów wykonawczych, a w razie wątpliwości zwrócić się do organów podatkowych o ich interpretację.