Wyrok NSA z dnia 23 maja 1996 r., sygn. SA/Rz 592/95

Skoro zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej ciąży solidarnie na stronach czynności cywilnoprawnej, to każda ze stron tej czynności jest stroną postępowania dotyczącego wymiaru opłaty skarbowej.

Prawo podatkowe nie definiuje pojęcia solidarności, należy więc w tym zakresie sięgnąć do przepisów prawa cywilnego, to jest do art. 366 i następnych kodeksu cywilnego.

Każdy więc z podatników ma przymiot strony, ponieważ przyszła decyzja będzie dotyczyła jego interesu prawnego.

uchyla zaskarżoną decyzję.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 stycznia 1995 r. Izba Skarbowa w K., po rozpoznaniu odwołania Banku S. Spółka Akcyjna w K., utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w K. z dnia 5 grudnia 1994 r. dotyczącą wymiaru opłaty skarbowej. W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że 21 listopada 1994 r. zawarto pomiędzy A.C. - właścicielem apteki w S. /zbywcą/ a Bankiem S. Spółka Akcyjna w K. umowę przelewu wierzytelności tytułem odpłatnym, a umowa przybrała postać umowy sprzedaży. Wierzytelność opiewała na kwotę 598.262.000 zł. w związku z tym Urząd Skarbowy w K., zgodnie z par. 58 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej, prawidłowo ustalił opłatę skarbową w wysokości 11.965.200 zł., tj. 2 proc. wartości wierzytelności. W ocenie organu drugiej instancji kwestia czynności cywilnoprawnych nie podlegających opłacie skarbowej jest unormowana w art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy o opłacie skarbowej. Umowy sprzedaży nie podlegają opłacie skarbowej, jeżeli strona sprzedająca z tytułu zawartej umowy jest podatnikiem podatku od towarów i usług, tj. osobą lub jednostką organizacyjną zobowiązaną do uiszczenia podatku. Prawa majątkowe, w tym wierzytelności, nie są towarem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, wobec tego podlega opłacie skarbowej. Z wyłączenia od opłaty skarbowej korzystają jedynie umowy sprzedaży wierzytelności dokonywane w ramach usług bankowych przez podmioty uprawnione do świadczenia tych usług, przy czym podmioty te muszą spełniać warunki określone przepisami prawa bankowego. Skoro w rozpoznawanej sprawie, w umowie przelewu wierzytelności zawartej 21 listopada 1994 r. stroną sprzedającą był właściciel apteki, nie działający na warunkach określonych prawem bankowym, to sprzedaż wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i dlatego opłata skarbowa powinna być pobrana.