Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 1996 r., sygn. SA/Lu 1358/95

Podstawą prawną decyzji w sprawach dotyczących obrotu towarowego z zagranicą, obowiązków celnych, zasad postępowania celnego ustroju organów celnych mogą być tylko przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/ z uwzględnieniem warunków i ograniczeń określonych w innych przepisach prawa i umowach międzynarodowych.

stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Dyrektora Urzędu Celnego (...) w części dotyczącej wymiaru opłaty manipulacyjnej dodatkowej; w pozostałej części skargę oddala.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 10 marca 1995 r. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /t.j. Dz.U. 1980 nr 9 poz. 26 ze zm./, art. 23 ust. 2, art. 42 w zw. z art. 70 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/, art. 1 ust. 1 w zw. z art. 4, art. 3, art. 17 ust 2 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów z dnia 19 maja 1956 r. /CMR - Dz.U. 1962 nr 49 poz. 238/ Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał w mocy, decyzję Dyrektora Urzędu Celnego z T. z dnia 22 czerwca 1994 r., wymierzającą należności celne "E." SA w K. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podano, iż na podstawie postanowienia o przekazaniu sprawy z dnia 9 marca 1994 r. Dyrektora Urzędu Celnego w R. pracownik Spółki Akcyjnej "E." zobowiązał się dostarczyć towar w postaci samochodu marki "Volkswagen" w terminie do dnia 11 marca 1994 r. do organu celnego w T.