Wyrok NSA z dnia 8 sierpnia 1995 r., sygn. SA/Wr 96/95

Organ odwoławczy może umorzyć postępowanie co do istoty tylko wówczas, gdy w wyniku rozpoznania odwołania uchylił decyzję I instancji i stwierdził, że postępowanie przed tym organem jest bezprzedmiotowe /art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Umorzenie zaś postępowania I instancji przez organ II instancji przy okazji rozpoznania zażalenia na postanowienie incydentalne, wydane w toku postępowania, jest niedopuszczalne.

Stanowi bowiem rażące naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania wyrażonej w art. 15 Kpa i rażąco narusza powołany przepis art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa.

stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia w części dotyczącej umorzenia postępowania I instancji; odrzuca skargę w pozostałej części w przedmiocie uchylenia postanowienia o zawieszeniu postępowania I instancji.