Wyrok NSA z dnia 7 marca 1995 r., sygn. SA/Wr 1852/94

1. Wydatki na utrzymanie mieszkań zakładowych nie mają bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i wpływu na wielkość osiągniętego przychodu, wobec czego nie stanowią kosztu uzyskania przychodu - jeśli nie wynika to z układu zbiorowego pracy lub z innych aktów prawnych.

2. Z faktu wprowadzenia ustawą z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 28 poz. 127/ zmiany wyrażonej w art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./, przez wymienienie wydatków na inwestycje zaniechane jako wydatku nie stanowiącego kosztu uzyskania przychodu, nie wynika wniosek, że do czasu tej zmiany wydatki takie zaliczane były do kosztów uzyskania przychodu.

oddala skargę.

UZASADNIENIE

Zakład Energetyczny zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję Izby Skarbowej utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego ustalającą należny podatek dochodowy za 1992 r. w wysokości 45.942.020.000 zł. Przedmiotem zaskarżenia jest część dokonanego przypisu podatku dochodowego w kwocie 1.031.970.000 zł, wynikającego z wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków w kwocie 2.579.922.497 zł poniesionych na utrzymanie zakładowych domów mieszkalnych oraz na opracowanie dokumentacji inwestycji, której realizacja została zaniechana, co spowodowało zwiększenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.