Wyrok NSA z dnia 24 listopada 1995 r., sygn. SA/Ł 2578/94

Niezbędność ustalenia dochodu osiągniętego przez podatnika z jednego rodzaju działalności w drodze szacunkowej nie stwarza podstaw do ustalania w ten sam sposób dochodu osiągniętego z innych rodzajów działalności /art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy w T. decyzją z dnia 25 lutego 1994 r., wydaną na podstawie przepisów art. 7 ust. 1 i art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym /t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 191 ze zm./ oraz art. 1 ust. 1 i art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 192 ze zm./ wymierzył Andrzejowi J. z tytułu prowadzonej przez niego w 1991 r., działalności gospodarczej /usługi remontowo-budowlane oraz działalność handlowa/ podatek obrotowy w kwocie 2.025.000 zł, oraz podatek dochodowy w wysokości 122.315.000 zł. Wydanie decyzji wymiarowej zostało poprzedzone przeprowadzeniem postępowania kontrolnego, w toku którego organ zbadał podatkową księgę przychodów i rozchodów za 1991 r. /dwa tomy/ wraz z wszystkimi źródłowymi, stanowiącymi podstawę zapisów księgowych, a także dokonał analizy ekonomicznej działalności gospodarczej podatnika za badany okres. W oparciu o wyniki powyższego postępowania organ stwierdził, że księga podatkowa była prowadzona niezgodnie z wymaganiami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1990 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 88 poz. 516/, gdyż szereg zapisów księgowych zostało dokonanych w kwotach łącznych wynikających z kilku różnych rachunków, a ponadto zdaniem organu księga była nierzetelna w rozumieniu par. 9 ust. 1 wyżej powołanego rozporządzenia Ministra Finansów. O nierzetelności księgi świadczyło wpisanie do niej jako kosztów działalności pełnych kwot rachunków zapłaconych przez podatnika za telefon, który służył mu również do celów prywatnych i według oświadczenia podatnika złożonego do protokołu kontroli wydatki w wysokości około 700.000 zł dotyczyły rozmów prywatnych. Organ podatkowy dokonał również porównania zużycia materiałów budowlanych, wynikających z kosztorysów powykonawczych z zakupami tych materiałów zaewidencjonowanych w księdze /z uwzględnieniem różnic remanentowych/ i w wyniku analizy porównania stwierdził, iż do księgi podatkowej nie wpisano zakupu materiałów na kwotę 26.058.116 zł. Obrót z działalności usługowo-budowlanej został ustalony w drodze szacunkowej przez powiększenie zeznanego obrotu o wyliczony wskaźnik niezaewidencjonowanego zakupu materiałów /9 procent/ oraz o wynikający z księgi wskaźnik przychodu brutto przypadający na 1 zł zużytego materiału /282,3 procent/. Obrót z działalności handlowej został przyjęty w wysokości wynikającej z księgi.