Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 1994 r., sygn. SA/Wr 1836/94

1. Opłata targowa, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ jest daniną publiczną o charakterze ekwiwalentnym.

2. Obowiązek jej uiszczenia jest niezależny od obowiązku ponoszenia przez "targującego" opłat za korzystanie z urządzeń targowiska.

3. Wymagalność tej opłaty - pobieranej w drodze inkasa - powstaje w chwili, w której inkasent zażąda jej uiszczenia od osoby dokonującej czynności sprzedaży.

oddala skargę.

UZASADNIENIE

Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo- Handlowe Sp. z o.o. umieściło na gruncie, stanowiącym własność gminy miejskiej, namiot, który wyposażyło w urządzenia niezbędne do prowadzenia sprzedaży /lady, regały, krzesła, stoły, szafy metalowe/, oświetlenie elektryczne oraz urządzenia wodociągowe i sanitarne, a dzierżawiony teren ogrodziło metalowym płotem.

Skarżący na podstawie umowy najmu z właścicielem namiotu korzysta ze stoisk w namiocie dla prowadzenia działalności handlowej towarami i z tego tytułu opłaca czynsz najmu, w którym - jak wyjaśnia - właściciel uwzględnił ponoszone koszty, w tym także opłacony podatek od nieruchomości.

Pismem Urzędu Miejskiego z 25.11.1993 r. osoby, prowadzące działalność handlową w namiocie, wezwane zostały do uiszczenia opłaty targowej. Wezwanie to inkasenci opłaty targowej wręczyli wszystkim osobom sprzedającym ze stoisk, jednakże wezwani, w tym także skarżący, wpłaty tej nie uiścili.

W codziennie sporządzanych raportach inkasenci opłaty targowej stwierdzili, że skarżący prowadził sprzedaż towarów w namiocie w grudniu 1993 r. z dwóch stoisk w dniach 1-4, 5-11, 13-18, 20-23, 27-30.12. 1993 r.

Na wezwanie Urzędu Miejskiego z 14.4.1994 r. skarżący złożył 4.5.1994 r. w Urzędzie Miejskim oświadczenie w formie protokółu przesłuchania, w którym przyznał, że w grudniu 1993 r. prowadził w namiocie działalność handlową ze stoisk o pow. około 10 m2. Skarżący odmówił natomiast uiszczenia opłaty targowej. Nadto wyjaśnił, że treść wezwania z 24.11.1993 r. do opłaty targowej jest mu znana, choć samego wezwania nie otrzymał. Oświadczył też, że do wyciągu z raportów inkasentów nie wnosi zastrzeżeń, samej zaś opłaty nie uiszczał, ponieważ uważa, że namiot nie jest targowiskiem.