Wyrok NSA z dnia 14 września 1994 r., sygn. SA/Wr 1694/94

Na zasadzie art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ odroczenia zasadniczej służby wojskowej udziela się poborowemu, jeżeli od jego osobistej pracy uzależnione jest prowadzenie gospodarstwa rolnego wskutek tego, że wstępny poborowego, dotychczas prowadzący gospodarstwo, pobiera emeryturę lub rentę inwalidzką z powodu prowadzenia tego gospodarstwa, przez co należy rozumieć niezdolność do pracy spowodowaną zarówno wypadkiem przy pracy w rolnictwie lub rolniczą chorobą zawodową, jak i ogólnym stanem jego zdrowia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Roberta G. na orzeczenie Wojewódzkiej Komisji Poborowej w (...) z dnia 26 maja 1994 r. w przedmiocie uchylenia orzeczenia o odroczeniu zasadniczej służby wojskowej ze względu na osobiste prowadzenie gospodarstwa rolnego i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżone orzeczenie, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody (...) sto tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.