Wyrok NSA z dnia 9 maja 1994 r., sygn. SA/Wr 2309/93

1. Podstawowym warunkiem zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 52 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy nie wykorzystany w latach poprzednich musi być ustalenie, iż jest to przychód należny za okres do 31 grudnia 1991 r., a jedynie wypłacony w roku następnym.

2. Prawo do ekwiwalentu pieniężnego powstaje dopiero z chwilą rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy /art. 171 par. 1 pkt 1 Kp/, jeśli wcześniej - zgodnie z art. 170 Kp, w okresie wypowiedzenia pracownik nie zdążył wykorzystać urlopu wypoczynkowego w naturze.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Grażyny i Andrzeja małżonków P. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 15 listopada 1993 r. w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1992 r.