Wyrok NSA z dnia 15 września 1994 r., sygn. SA/Po 1264/94

Komorniczy protokół nieściągalności nie jest niezbędny dla uprawdopodobnienia, że należność jest nieściągalna, co uzasadnia ustanowienie rezerwy na pokrycie tej należności.

uchyla zaskarżone decyzje organów obu instancji.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 października 1993 r. Urząd Skarbowy podwyższył obciążający podatnika Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe Spółkę z o.o. podatek dochodowy za rok 1992, dokonując korekty zysku bilansowego podatnika o sumę strat nadzwyczajnych, nie stanowiących, zdaniem organu podatkowego, kosztów uzyskania przychodu z tytułu należności nieściągalnej. Wniesione przez podatnika odwołanie nie zostało uwzględnione i Izba Skarbowa utrzymała w mocy orzeczenie organu I instancji, ustalając co następuje: Art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że za koszt uzyskania przychodu uznaje się rezerwy, wyłącznie na takie należności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Podatnik nie wykazał jednoznacznie niemożności ściągnięcia należności w kwocie 69.320.000 zł, którą dłużnik firma - Hurtownia Wielobranżowa, miała uiścić w grudniu 1991 r. W 1992 r. podatnik wystąpił do Sądu Wojewódzkiego Gospodarczego z powództwem i wyrokiem zaocznym tenże Sąd zasądził od dłużnika na rzecz podatnika kwotę 69.320.000 zł z odsetkami. Dłużnik nie był już znany z miejsca pobytu i wobec tego, z uwagi na wysokie koszty egzekucyjne, podatnik nie skierował tytułu wykonawczego na drogę postępowania egzekucyjnego, lecz we własnym zakresie czynił starania o ustalenie miejsca pobytu właściciela "Hurtowni-dłużniczki". Między innymi wystosował do Konsulatu USA i do Ambasady Włoch prośby o nieudzielanie wiz wyjazdowych, złożył doniesienie karne przeciwko dłużnikowi oraz zwrócił się do Izby Skarbowej o udzielenie informacji, czy dłużnik wykazuje obroty i opłaca podatki. Zdaniem Izby Skarbowej nieprowadzenie egzekucji przeciwko dłużnikowi oraz utworzenie rezerwy dopiero 31 grudnia 1992 r. powoduje, że nie można jednoznacznie potwierdzić, że skarżąca Spółka zrobiła wszystko, by uzyskać zasadną na jej rzecz wierzytelność.