Wyrok NSA z dnia 17 listopada 1994 r., sygn. SA/Ł 622/94

Przepis art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ nie stanowi samodzielnej podstawy do uznania określonego kosztu za koszt uzyskania przychodu; reguluje jedynie zasady potrącania kosztów uzyskania przychodów.

oddala skargę.

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy ustalił Przedsiębiorstwu Państwowemu Kopalni Węgla Brunatnego uszczuplenie w podatku dochodowym od osób prawnych w zaliczkach za okres od 1 stycznia do 31 sierpnia 1993 r. w kwocie 12.822.052.000 zł.

Organ podatkowy w wyniku przeprowadzonej kontroli ustalił, iż Kopalnia tworzyła w pierwszych ośmiu miesiącach 1993 r., nie mając do tego podstaw prawnych, rezerwę bierną w ciężar kosztów z następujących tytułów:

- remont środków trwałych,

- taśma T.Z.T.,

- stałe opłaty z tytułu zarządu i wyłączenia gruntów z gospodarki leśnej,

- opłaty eksploatacyjne,