Wyrok NSA z dnia 5 października 1994 r., sygn. SA/Ł 2323/94

Niedopuszczalne jest podjęcie przez organ gminy uchwały o odcięciu dopływu wody z urządzenia wodociągowego do innej gminy. Uprawnienia podmiotu uzyskującego wodę z urządzeń przejętych przez inną gminę chronione są przepisem par. 2 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 47 poz. 234 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Zarządu Gminy Sz. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody (...) z dnia 28 czerwca 1994 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Zarządu Gminy Sz. w sprawie bezzwłocznego odcięcia dostaw wody do Gminy Rz.

UZASADNIENIE

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 28 czerwca 1994 r. /O.IV-0915/49/94/, wydanym na podstawie art. 91 ust. 1-3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, Wojewoda (...) stwierdził nieważność uchwały Zarządu Gminy Sz. z dnia 9 marca 1994 r., dotyczącej bezzwłocznego odcięcia dostaw wody do gminy Rz. W uzasadnieniu Wojewoda powołał się na to, że uchwała ta narusza przepis par. 2 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 47 poz. 234 ze zm./, który określa sytuacje, kiedy dopuszczalne jest wstrzymanie dostarczania wody. Stacja ujęcia i uzdatniania wody w Ch. oraz stacja hydroforowa S. II, stanowiące początkowo własność Kopalni Węgla Brunatnego B., zostały wybudowane przez Kopalnię w ramach naprawiania szkód górniczych. Urządzenia te miały służyć mieszkańcom wszystkich wsi położonych w obrębie objętym szkodą. Przez fakt przejęcia tych urządzeń /umowa z dnia 15 września 1992 r./, bez zawarcia stosownego w takim wypadku porozumienia komunalnego, gmina Sz. przejęła wyłącznie na siebie obowiązki dostawcy wody również w stosunku do miejscowości położonych w innych gminach, ponoszących skutki ujemnego wpływu leja depresji. Fakt ten gmina Sz. akceptowała do czasu, gdy Kopalnia Węgla Brunatnego B. pokrywała koszty eksploatacji i remontów przejętych urządzeń. Wyrokiem NSA z dnia 3 marca 1994 r. (...). Kopalnia została zwolniona z tego obowiązku /art. ó4 ust. 2 znowelizowanego prawa górniczego/. Gmina Rz., której część mieszkańców również jest objęta dostawami wody z tych urządzeń, odmówiła uiszczania opłat za wodę, utrzymując, że obowiązek ten spoczywa nadal na Kopalni. W rezultacie ciężar utrzymywania wodociągu, dostarczania wody oraz wystąpienia z ewentualnym podaniem o wniesienie rewizji nadzwyczajnej obciążył gminę Sz. Gmina Sz. w tej sytuacji może jako właściciel urządzeń dochodzić opłat za dostarczanie wody w drodze sądowej. Nie może natomiast, poza wypadkami określonymi w par. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r., wstrzymać dostawy wody. Ponieważ żadna z sytuacji przewidzianych w tym przepisie nie wystąpiła, Zarząd Gminy Sz., podejmując w dniu 9 marca 1994 r. uchwałę o bezzwłocznym odcięciu dalszych dostaw wody do gminy Rz. w związku z brakiem możliwości uregulowania dostaw do tej gminy i działając w celu ochrony interesu gminy Sz. /przez zaniechanie dotowania sąsiedniej gminy Rz./, naruszył obowiązujące przepisy. Wojewoda podniósł także, że gmina nie może skutecznie powołać się na fakt, iż rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r. nie ma zastosowania do gmin. Rozporządzenie to nie wiąże gmin tylko w zakresie opłat za wodę. O tym, że ma zastosowanie w pozostałym zakresie, świadczy art. 107 ust. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./. W przepisie tym ustawodawca, upoważniając Radę Ministrów do wydania przepisów wykonawczych tylko w odniesieniu do opłat, zastrzega, że chodzi o urządzenia należące do państwa. W pozostałym zatem zakresie rozporządzenie to obowiązuje niezależnie od tego, czyją własnością są urządzenia; potwierdził to wyrok NSA z dnia 14 stycznia 1994 r. (...).