Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 1994 r., sygn. SA/Lu 173/94

1. Zakwestionowanie wiarygodności dokumentów, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, wymaga umotywowania takiej oceny ze strony organu celnego.

2. Gdy towar celny jest przedmiotem umowy barterowej, dla ustalenia jego wartości celnej mają zastosowanie przepisy art. 27-30 w związku z art. 25 ust. 3 Prawa celnego.

uchyla zaskarżoną decyzję.

UZASADNIENIE

Decyzją wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 26-27 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego zawartą w Jednolitym Dokumencie Administracyjnym SAD, wymierzającą od Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego należności celne za sprowadzoną z Republiki Białoruskiej sól potasową.

W uzasadnieniu swojej decyzji Prezes Głównego Urzędu Ceł podał, iż stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 5 Prawa celnego wartość transakcyjna nie może być przyjęta za wartość celną towaru w przypadku, gdy dokumenty o których mowa w art. 50 ust. 3 i 4 służące do określenia wartości celnej nie zostały dołączone do wniosku, a w przypadku ich dołączenia - jeśli organ celny zakwestionował ich wiarygodność /np. z uwagi na rażąco niską cenę wykazaną w tych dokumentach/.