Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 1993 r., sygn. I SA 953/93

Ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74 ze zm./ w brzmieniu znowelizowanym od dnia 5 grudnia 1990 r. /ustawa z dnia 29 września 1990 r. - Dz.U. nr 79 poz. 464/ wyłącza możliwość sprzedaży lokali czy domów zajętych przez najemców w przypadku gdy najemcy ci nie wyrazili chęci nabycia przedmiotu najmu.

UZASADNIENIE

Wojewoda W. orzeczeniem nadzorczym z dnia 19 lutego 1993 r. orzekł o nieważności uchwały Rady Miejskiej w S. z dnia 16 grudnia 1992 r. dotyczącej uchylenia uchwały z dnia 24 kwietnia 1992 r. oraz uchwały z dnia 16 grudnia 1992 r. w sprawie sprzedaży części budynków wraz z częścią gruntu niezbędnego dla ich prawidłowego wykorzystania położonych, na działkach wsi Ł.

W uzasadnieniu orzeczenia Wojewoda podniósł, że Rada Gminy postanowiła sprzedać w drodze publicznego przetargu nieograniczonego poszczególne części budynku mieszkalnego i gospodarczego wraz z częścią gruntu niezbędnego do ich prawidłowego użytkowania z uwagi na to, że najemcy nie wyrazili chęci kupna. Według art. 4 ust. 8 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości w drodze przetargu może nastąpić sprzedaż tylko wolnych budynków i innych urządzeń oraz wolnych lokali stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy. Oznacza to, że budynki i lokale prawnie zajęte wyłączone są z tej formy sprzedaży, a ich sprzedaż następuje w drodze bezprzetargowej. Stanowisko takie wyraził NSA w wyroku z dnia 19 października 1992 r., I SA 1100/92.