Wyrok NSA z dnia 26 marca 1993 r., sygn. III SA 2220/92

Jeżeli bank zwolnił po 1 stycznia 1992 r. swoich pracowników z części długu wynikającego z umowy kredytu, to pracownicy banku uzyskali przychód w wysokości różnicy pomiędzy sumą, jaką mieli zwrócić zgodnie z postanowieniami umowy kredytowej, a sumą, jaką zapłacą po zmianie wysokości oprocentowania. Ten przychód mieści się w definicji zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350/.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Oddziału Banku w O. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 30 września 1992 r. w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w O., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w (...) jeden milion sto sześć tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego Banku.