Wyrok NSA z dnia 18 września 1992 r., sygn. SA/Wr 412/92

1. Użytkownik gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa lub własność gminy może w ramach wykonywania prawidłowej gospodarki oddawać użytkowaną nieruchomość w najem lub dzierżawę na krótki czas, jeżeli nie będzie to powodowało zmiany przeznaczenia nieruchomości. Zawarcie takiej umowy nie będzie samo przez się dostateczną podstawą do przyjęcia, że nieruchomość stała się użytkownikowi zbędna w rozumieniu art. 35 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./.

2. Powyższy przepis jednak, w związku z art. 2 ust. 8 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464/, może stanowić podstawę do orzeczenia o wygaśnięciu użytkowania nieruchomości, jeżeli z decyzji o przekazaniu nieruchomości w użytkowanie wynika, że nastąpiło ono z zastrzeżeniem bezpośredniego jej używania przez użytkownika w celu wykonywania jego zadań statutowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w K. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa W-kiego z dnia 10 lutego 1992 r. w przedmiocie wygaśnięcia prawa użytkowania nieruchomości.