Wyrok NSA z dnia 24 marca 1992 r., sygn. SA/Wr 295/92

1. Przez czynność urzędową, od której może być pobierana opłata /art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31/, należy rozumieć wszelkie czynności organów gminy wynikające z ich zadań, których celem jest urzędowe potwierdzenie określonego stanu faktycznego lub prawnego na żądanie osoby zainteresowanej oraz wydanie wymaganego zaświadczenia lub pozwolenia.

2. Podejmowanych przez organy gmin czynności urzędowych w sporach pomiędzy członkami wspólnoty samorządowej, poza wypadkami uregulowanymi w kodeksie postępowania administracyjnego /art. 13 Kpa/ i w ustawach szczególnych, nie można uznać za czynności urzędowe, od których może być ustalona przez radę gminy opłata administracyjna na podstawie art. 18 wymienionej wyżej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

3. Ani organy administracji państwowej, ani organy gminy nie są powołane do sporządzania protokołów z zeznań świadków lub protokołów szacunku szkód na potrzeby innych organów, wyłącznie na żądanie osób zainteresowanych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Wojewody W-kiego na uchwałę Rady Gminy w Ś.K. z dnia 2 października 1991 r. w przedmiocie wprowadzenia opłat administracyjnych i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność postanowień objętych par. 1 ust. 1 lit. b, c, d, e, f, par. 1 ust. 2 pkt lb i le oraz par. 1 ust. 2 pkt 2-4 zaskarżonej uchwały.