Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 1992 r., sygn. SA/Wr 1428/91

1. Rada gminy określając na podstawie art. 19 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ wysokość opłaty targowej od sprzedaży z ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych itp., a także sprzedaży zwierząt, środków i części do środków transportowych może różnicować wysokość tej opłaty w zależności od miejsca na targowisku, a także przedmiotu sprzedaży, jej rozmiaru bądź ewentualnie osoby dokonującej sprzedaży; nie może natomiast zwielokrotniać stawek opłaty targowej w celu przestrzegania przez sprzedawców porządku na targowisku, gdyż obowiązek uiszczenia tej opłaty łączy ustawa wyłącznie z czynnością sprzedaży.

2. Uprawnienie rad gmin do stanowienia opłat lokalnych wynika ze szczegółowej delegacji określonej w art. 19 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Przepis ten wyłącza ustalanie takich opłat na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ o wydawaniu przepisów gminnych w zakresie zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

3. Uchwalenie regulaminu targowiska miejskiego, o którym mowa w art. 8 i art. 9 dekretu z dnia 21 sierpnia 1951 r. o targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312/ należy do zadań rady miasta, a nie zarządu miejskiego.

UZASADNIENIE

Uchwałą Nr XI/58/91 z dnia 14 lutego 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych na terenie miasta O. Rada Miasta O. w rozdziale 3 par. 9-13 uchwały ustaliła stawki i zasady pobierania opłaty targowej od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowisku. W par. 9 ust. 2 uchwały za targowiska uznano wszystkie miejsca, w których jest prowadzony handel z ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych itp., a także sprzedaż zwierząt, środków transportowych i części do środków transportowych. W par. 10 uchwały natomiast, ustalono wysokość dziennej stawki opłaty targowej zróżnicowanej w zależności od miejsca, w którym dokonywane są czynności targowe. Stawka ta wynosi od 8 tysięcy do 150 tysięcy złotych za 1 m2 zajętej na cele targowe powierzchni gruntu.