Wyrok NSA z dnia 4 września 1992 r., sygn. SA/Po 1239/92

1. Możliwość wyboru metody ustalania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych - bądź to w oparciu jedynie o różnicę pomiędzy wynikającej z podatkowej księgi przychodów i rozchodów przychodem i kosztami jego uzyskania, bądź to z uwzględnieniem wartości remanentu początkowego oraz końcowego - istnieje w wypadku każdej zaliczki /art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

2. Powoływanie się podatnika we wniosku o ograniczenie zaliczki na zdarzenie przyszłe i niepewne /np. sygnalizowane ewentualne zwroty sprzedanych wcześniej towarów/ nie stanowi wystarczającej podstawy do ograniczenia przez organ podatkowy tej zaliczki na podstawie art. 44 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

oddala skargę.