Wyrok NSA z dnia 3 października 1991 r., sygn. III SA 661/91

Dodatek, wypłacony pracownikom spółki z tytułu wzrostu cen podstawowych artykułów żywnościowych, jest w istocie rekompensatą z tytułu podwyżki kosztów utrzymania i w 1989 r. nie został włączony do wynagrodzenia, zgodnie z par. 2 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1983 r. w sprawie podatku wyrównawczego /Dz.U. nr 42 poz. 189 ze zm./ nie mógł wchodzić do podstawy opodatkowania podatkiem wyrównawczym.

UZASADNIENIE

Pracownicy spółki z o.o. otrzymywali dodatki z tytułu wzrostu cen podstawowych artykułów żywnościowych. Urząd skarbowy w grudniu 1990 r. wydał decyzję i wymierzył podatek wyrównawczy /13.843.626 zł/ od dochodów uzyskanych przez pracowników tej spółki. Powołał się na art. 104 Kpa oraz ogólnie na ustawę, z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /z późniejszymi zmianami/. Urząd skarbowy uważał bowiem, że dodatki te są składnikiem wypłacanych wynagrodzeń wynikających ze stosunku pracy i wliczane są do podstawy opodatkowania podatkiem wyrównawczym. Nie zostały one bowiem wyłączone z opodatkowania przez ustawę o podatku wyrównawczym.