Wyrok NSA z dnia 23 listopada 1987 r., sygn. I SA 1423/86

1. Przepisy art. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ mają zastosowanie powszechne, to znaczy odnoszą się do każdego stanu faktycznego, z którym prawo wiąże pojęcie lokalu zamiennego, a więc także w miejscowościach nie objętych przepisami o szczególnym trybie najmu lokali i budynków.

2. Ocena, czy lokal zamienny przydzielony w miejscowości pobliskiej nie pogorszy nadmiernie sytuacji osób przekwaterowywanych /art. 6 ust. 3 pkt 2 prawa lokalowego/, należy do tych osób, a nie do organu orzekającego o przekwaterowaniu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Haliny B. na decyzję Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej z dnia 30 lipca 1987 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji naczelnika Gminy w R.M. i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w Sz., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.