Wyrok NSA z dnia 23 października 1986 r., sygn. III SA 581/86

1. Stosownie do wymogów art. 9 Kpa organy podatkowe są zobowiązane do poinformowania stron o możliwości udowodnienia /uprawdopodobnienia/ poczynionych nakładów w drodze zeznań świadków, w drodze szczegółowego zeznania samych skarżących, a nadto w drodze wyceny przez biegłych wartości tych nakładów, które były dokonane w rzeczywistości, a na które brak jest rachunków.

2. Zaniechanie zebrania takiego materiału dowodowego, a więc zaniechanie ustalenia właściwej wartości poczynionych nakładów miało istotny wpływ na wynik sprawy, skoro w myśl art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o opodatkowaniu spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ z podstawy opodatkowania wyłącza się wartość nakładów dokonanych na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia.