Wyrok NSA z dnia 16 lipca 1985 r., sygn. III SA 601/85

Również wtedy, gdy organ podatkowy jest uprawniony do ustalenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania /art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz. U. nr 27 poz. 111 ze zm./, ciąży na nim obowiązek podjęcia wszelkich niezbędnych kroków dla ustalenia tej podstawy w sposób możliwie najbardziej zbliżony do jej rzeczywistej wysokości, a zatem nie może on przyjmować za podstawę swoich rozstrzygnięć ustaleń dowolnych lub przypadkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marii D. na decyzję Izby Skarbowej w Radomiu z dnia 22 marca 1985 r. w przedmiocie wymiaru zryczałtowanego podatku od wynagrodzeń za okres styczeń-październik 1984 r. i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa, uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w Radomiu kwotę dziesięciu tysięcy trzydziestu złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

UZASADNIENIE

Maria D. prowadzi sklep galanteryjno-konfekcyjny na podstawie umowy na warunkach zlecenia w formie rozliczenia zryczałtowanego, zawartej w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Wewnętrznego w R. Z mocy przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 listopada 1983 r. w sprawie uznania przychodów agentów wykonujących działalność w mieniu jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy na warunkach zlecenia za podlegające podatkowi od wynagrodzeń oraz w sprawie opłacania podatku wyrównawczego przez tych agentów /Dz.U. nr 65 poz. 295/ była zobowiązana do prowadzenia księgi podatkowej oraz ewidencji sprzedaży.