Wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 1983 r., sygn. I SA 775/83

Jeżeli organ administracji przyjął jakieś kryterium ustalania powierzchni biurowej niezbędnej dla funkcjonowania danej jednostki organizacyjnej, treść decyzji o zadysponowaniu powierzchnią lokali użytkowych powinna być logicznym wynikiem ustalonych faktów i ich prawnej oceny w świetle tego kryterium.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Centrum Informatyki Przemysłu Budowlanego w W. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia 31 marca 1983 r. w przedmiocie zmiany stanu zajmowania lokali użytkowych i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Lubelskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego Centrum.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 marca 1981 r. nr L.III.8175.B/59/81 Prezydent Miasta L. cofnął Zakładowi Obliczeniowemu Centrum Informatyki Przemysłu Budowlanego "E" uprawnienia do zajmowania 3 pokoi biurowych o powierzchni 128,65 m2 w budynku przy ul. W. nr 14 w L. i przydzielił je Przedsiębiorstwu Transportowo-Sprzętowemu Budownictwa "T". Następnie decyzją z dnia 29 czerwca 1982 r. nr L.III.8175b/158/82 uchylił tę decyzję i cofnął Zakładowi Obliczeniowemu uprawnienia do zajmowania pomieszczeń o powierzchni 353,16 m2, położonych na III piętrze w tym budynku.

Decyzją z dnia 18 listopada 1982 r. nr GT.IIIa.8171/206/82 Wojewoda Lubelski utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta L. z dnia 29 czerwca 1982 r., przyjmując za organem I instancji, że w pomieszczeniach nieprodukcyjnych, zajmowanych przez ten Zakład, występuje znaczna nadwyżka powierzchni w stosunku do liczby zatrudnionych pracowników.

W wyniku skargi Centrum Informatyki Przemysłu Budowlanego "E" w W. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 1 marca 1983 r. I SA 108/83 uchylił powyższą decyzję Wojewody Lubelskiego, stwierdził bowiem, że została ona wydana z naruszeniem art. 7, art. 77 par. 1 i art. 81 Kpa, ponieważ twierdzenie o dokonaniu przez organ odwoławczy analizy wykorzystania zajmowanych przez Zakład Obliczeniowy pomieszczeń nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym. W szczególności podano w uzasadnieniu wyroku, że w materiale tym, jak również w treści zaskarżonej decyzji, nie wykazano możliwości zapewnienia w pomieszczeniach nieprodukcyjnych, znajdujących się na I i II piętrze, powierzchni niezbędnej dla pracowników zatrudnionych dotychczas w pomieszczeniach położonych na III piętrze.