Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 1983 r., sygn. II SA 12/83

1. Osiągnięcie przez podatnika rzeczywistych obrotów i dochodów odbiegających od przyjętych w kalkulacji ryczałtu winno być w normalnych warunkach uznane za zdarzenie mieszczące się w granicach ryzyka związanego z tą konstrukcją prawną i nie stwarzające podstawy do wzruszenia decyzji o przyznaniu ryczałtu i ustaleniu jego wysokości przez organ administracji.

2. W sytuacjach wyjątkowych dopuszczalne jest na podstawie art. 161 Kpa uchylenie ostatecznej decyzji o przyznaniu ryczałtu umownego i ustaleniu jego wysokości, jeżeli w inny sposób nie można zapobiec poważnym szkodom dla Skarbu Państwa, a materiał dowodowy sprawy zasadnie wskazuje, że chodzi o szkodę poważną i wynikającą z rażących różnic podstaw opodatkowania i wysokości podatku, znacznie przekraczających granicę normalnego ryzyka, zakładanego przy tej formie opodatkowania.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Teresy M. na decyzję Ministra Finansów z dnia 20 października 1982 r. w przedmiocie pozbawienia uprawnień do opłacania podatku obrotowego i dochodowego w formie ryczałtu umownego.

UZASADNIENIE

Teresa M., prowadząca zakład gastronomiczny III kategorii, złożyła wniosek o opodatkowanie w 1981 r. w formie ryczałtu umownego, deklarując przewidywany obrót roczny w wysokości 858.000 zł, w związku z czym Naczelnik Gminy Z. przyznał jej ryczałt, ustalając jego wysokość na 87.000 zł rocznie od obrotu 1.322.000 zł i dochodu wyliczonego przy zastosowaniu normy zysku netto 12 procent.