Wyrok NSA z dnia 21 grudnia 1983 r., sygn. SA/Kr 886/83

Podstawą do ustalenia czy przy budowie obiektu budowlanego nastąpiło naruszenie przepisów o planowanej zabudowie jest wyłącznie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, wyznaczenia terenów budowlanych na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o terenach budowlanych na obszarach wsi /Dz.U. nr 27 poz. 216 ze zm./ oraz na podstawie ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./. W żadnym razie podstawy tej nie stanowią materiały do planu, o których mowa w art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ ani też uproszczony plan zagospodarowania przestrzennego gminy, jako akt sporządzony w trybie przewidzianym uchwałą Nr 85 Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 1974 r. w sprawie opracowania uproszczonych planów zagospodarowania przestrzennego gmin /M.P. nr 15 poz. 95/ mającą charakter samoistny, nie związany legislacyjnie z ustawą o planowaniu przestrzennym ani z systemem planowania przestrzennego wynikającego z tej ustawy.