Wyrok NSA z dnia 7 września 1982 r., sygn. SA/Wr 363/82

1. Z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ wynika, że zaliczenia wartości mienia pozostawionego za granicą dokonuje się jedynie w trakcie sprzedaży konkretnego domu lub lokalu, bez względu na wartość mienia pozostawionego za granicą.

2. Na podstawie art. 17 ust. 2 tej ustawy, a także par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 maja 1970 r. w sprawie zaliczania wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą na pokrycie opłat z tytułu użytkowania wieczystego terenu i ceny sprzedaży położonych na nim budynków /Dz.U. nr 13 poz. 118 ze zm./ dopuszczalne jest zaliczenie na poczet ceny sprzedaży domu wartości pozostawionych za granicą budynków także osobom, które otrzymały już tytułem ekwiwalentu grunty rolne, ale bez zabudowań.

3. We wszystkich innych wypadkach - a w szczególności, gdy nabyta nieruchomość rolna jest zabudowana - zaliczenie pozostawionego za granicą mienia nieruchomego, bez względu na jego obszar i wartość, na pokrycie ceny nabycia nieruchomości rolnej wyczerpuje całkowicie wartość ekwiwalentu, choćby wartość otrzymanej nieruchomości była mniejsza od wartości mienia pozostawionego za granicą.