Jak wykazać w księgach gwarancje i poręczenia oraz jakie skutki podatkowe wynikają z ich udzielenia

Jednostki w celu zabezpieczenia różnego rodzaju kredytów lub pożyczek udzielają sobie nawzajem poręczeń lub gwarancji. Poręczenie zabezpiecza interes wierzyciela i uwiarygodnia dłużnika w jego oczach. Jednocześnie dłużnik, korzystając z poręczenia, może uzyskać środki finansowe lub podpisać ważny dla siebie kontrakt, dzięki czemu możliwy jest rozwój lub utrzymanie na rynku dotychczasowej pozycji. Interes poręczyciela związany jest zazwyczaj z interesem dłużnika:

● istnienie lub rozwój dłużnika wpływa na istnienie lub rozwój poręczyciela, np. gdy dłużnik jest jego największym, najlepszym partnerem biznesowym,

● dłużnik, korzystając z poręczanego świadczenia, rozwija działalność, która w sposób bezpośredni lub pośredni przełoży się na obroty i/lub zyski poręczyciela,

● odpłatne poręczenie jest wynagrodzeniem, zazwyczaj pieniężnym, za poniesione ryzyko niewypłacalności (stałej, czyli ostatecznej, lub przejściowej) dłużnika.

Czym jest poręczenie? Przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik nie wykonał zobowiązania (art. 876 k.c.). Zdarzeniem rodzącym obowiązek wykonania świadczenia po stronie poręczyciela jest niewykonanie zobowiązania przez dłużnika.

Można poręczyć za dług przyszły do wysokości z góry oznaczonej. Bezterminowe poręczenie za dług przyszły może być przed powstaniem długu odwołane w każdym czasie. Poręczyciel może podnieść przeciwko wierzycielowi wszelkie zarzuty, które przysługują dłużnikowi. W szczególności poręczyciel może potrącić wierzytelność przysługującą dłużnikowi względem wierzyciela.