Artykuł
2. Podatkowe aspekty umowy cash poolingu - część 1
Cash pooling stanowi formę zarządzania finansami grupy podmiotów powiązanych oraz optymalizacji kosztów finansowych prowadzonej przez nie działalności. Pozyskanie zewnętrznego finansowania jest wyraźnie droższe niż pozyskanie środków finansowych od podmiotów powiązanych mających nadwyżki środków na swych rachunkach bankowych. Co więcej, działając razem, uczestnicy cash poolingu są bardziej wiarygodnym partnerem dla banku niż każdy z tych podmiotów osobno, dzięki czemu podmioty te mogą wynegocjować lepsze warunki uczestnictwa w tego typu strukturze. Cash pooling uznaje się za konsolidację rachunków bankowych w celu optymalizacji kosztów.
W strukturze cash poolingu uczestniczą podmioty powiązane, pool leader oraz bank odpowiedzialny za realizację technicznej strony tej umowy. W roli pool leadera może występować podmiot powiązany z pozostałymi uczestnikami (np. spółka matka) albo podmiot niezależny - bank. Jeśli pool leaderem będzie spółka z grupy uczestniczącej w tej strukturze, konieczne będzie uczestnictwo dodatkowego podmiotu - banku, który będzie odpowiedzialny za kwestie techniczne. Do cywilnoprawnych mechanizmów często wykorzystywanych w cash poolingu należy cesja wierzytelności (art. 509-516 Kodeksu cywilny, dalej k.c.) oraz subrogacja (art. 518 k.c.). Sam cash pooling z perspektywy prawa cywilnego jest rodzajem umowy nienazwanej, której dopuszczalność zawarcia wynika z ogólnej swobody umów. Brak definicji legalnej cash poolingu może wywoływać wiele wątpliwości.
SCHEMAT
Transakcja cash pooling
nie jest umową jednorodną. W praktyce wyróżnia się dwa główne rodzaje tej umowy na podstawie kryterium metody konsolidacji środków:
