Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
comment

Artykuł

Data publikacji: 2011-01-15

2. Wycena aktywów i pasywów według skorygowanej ceny nabycia

Wprowadzenie możliwości wyceny według skorygowanej ceny nabycia do ustawy o rachunkowości poszerzyło krąg jednostek, które mogą wykorzystać tę metodę do wyceny aktywów i zobowiązań finansowych. Obecnie z możliwości zastosowania skorygowanej ceny nabycia może skorzystać każda jednostka gospodarcza, niezależnie od tego, czy stosuje przepisy rozporządzenia o instrumentach finansowych MSSF/MSR.

Zastosowanie skorygowanej ceny nabycia nie jest obowiązkowe, co oznacza, że jednostki, które nie muszą stosować przepisów rozporządzenia o instrumentach finansowych, mają prawo wyboru metody wyceny. Decyzję w tym zakresie podejmuje kierownik jednostki, zamieszczając odpowiedni zapis w dokumentacji opisującej przyjęte przez jednostkę zasady (politykę) rachunkowości.

Zgodnie z definicją skorygowana cena nabycia (zwana również zamortyzowanym kosztem) to cena nabycia, w jakiej składnik aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych został po raz pierwszy wprowadzony do ksiąg rachunkowych (wartość początkowa), pomniejszona o spłaty wartości nominalnej (kapitału podstawowego), odpowiednio skorygowana o skumulowaną kwotę zdyskontowanej różnicy między wartością początkową składnika i jego wartością w terminie wymagalności, wyliczoną za pomocą efektywnej stopy procentowej, a także pomniejszona o odpisy aktualizujące wartość (art. 28 ust. 8a uor oraz § 3 ust. 12 rozporządzenia o instrumentach finansowych).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00