1. Kształtowanie się wewnętrznej stopy zwrotu w zależności od warunku umowy

Pojęcie skorygowanej ceny nabycia zostało wprowadzone do polskiego prawa bilansowego rozporządzeniem Ministra Finansów z 10 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych. Zgodnie z zamieszczoną w nim definicją skorygowana cena nabycia aktywów i zobowiązań finansowych, zwana również zamortyzowanym kosztem, oznacza cenę nabycia, po jakiej składnik aktywów lub zobowiązań finansowych został po raz pierwszy wprowadzony do ksiąg rachunkowych (wartość początkowa), pomniejszoną o spłaty wartości nominalnej (kapitału podstawowego) oraz odpowiednio skorygowaną o skumulowaną kwotę zdyskontowanej różnicy między wartością początkową składnika i jego wartością w terminie wymagalności, wyliczoną za pomocą efektywnej stopy procentowej, a także pomniejszoną o odpisy aktualizujące wartość. Najwięcej trudności sprawia ustalenie efektywnej stopy procentowej, tj. stopy, za pomocą której należy dokonać dyskontowania.